Hayvanlar çeşitli savunma tipleri ile avcı türlere karşı kendini koruyabilirler. Bunlar; saklanma gibi
pasif savunma ya da kaçma ve saldırma gibi
aktif savunma şeklinde gözlenebilir. Örneğin uçmak da iyi bir savunma yöntemidir, fakat bir de dezavantajı vardır; çok fazla enerji kaybedilir, bu yüzden bazen sığınaklar tercih edilir uçmak yerine. Bir başka örnek de otlayan memelilerin yavrularını etkin bir biçimde sürü içinde savunmalarıdır. Diğer savunma davranışları arasında da alarm çağrıları yer alır; av olan türler birbirlerini uyarırlar ve birleşerek avcı türe saldırırlar ki bazen kargalar yumurtalarını yiyen baykuşlara karşı birleşip saldırabilirler.
Asıl dikkat çekeceğimiz nokta ise
uyumsal renklenmedir.
Kamuflaj ya da
kriptik renklenme, pasif bir savunma olup potansiyel avın kendi ortamında fark edilebilmesini neredeyse imkansız kılar.
Bazı hayvanlar ise yedikleri bitkilerden aldıkları toksinleri biriktirerek pasif bir kimyasal savunma yapar.
Etkili bir kimyasal savunmaya sahip hayvanlar genellikle göz alıcı ve parlak renklere sahiptirler bu renklenmeye
aposematik renklenme denmektedir, yani böylece avcıyı zehirli olduğu konusunda uyarıyor.
